نتيجه حرفاي منو آقايي آخرش به دوست داشتن همديگه رسيد و

آقايي بالاخره معذرت خواهي كرد والبته همونطور كه شناخته

بودمش خودش اعتراف كرد كه غرور داره و دلش ميخواد هميشه

بهش احترام بذارم...الهي فداش بشم دوسه باري معذرت خواهي

كرد والبته يكم هم چاپلوسي منم طاقت نياوردم آشتي نكنم....يعني

هميشه همينجوريه بااينكه با آقايي زياد دعوا ميكنيم ولي هيچوقت

نشده دعوا هامون بيشتراز دوروز طول بكشه وباز همديگه رو

ميبخشيم وآشتي ميكنيم...خوشحالم ازاينكه آقايي آدم منطقي ايه و

هميشه باحرف زدن وقانع كردن مشكلاتمون تموم ميشه....خدايا

شكرت ازوجود چنين مرد بااحساسي توزندگيم...تنها آرزوم رسيدن

هرچي زودتر به آقاييمه فقط همين